Strategia Benjamina Grahama – ujęcie ilościowe

W tym wpisie przedstawiono próbę parametryzacji systemu transakcyjnego opartego na koncepcji inwestycyjnej Benjamina Grahama, jest to próba ujęcia ilościowego kryteriów stanowiących ideę inwestowania w wartość.

Kryterium wartości rynkowej.

Żelazna zasada Benjamina Grahama to „kupuj tanio, sprzedawaj drogo.” W związku z tym zaleceniem cena rynkowa nie powinna przekraczać piętnastokrotności zysków (wskaźnik C/Z mniejszy od piętnastu). Ponadto powinna być niższa od wartości wskaźnika C/WK przemnożonego przez współczynnik 1,5. W tym miejscu należy wspomnieć o innej metodzie obliczania popularnego wskaźnika cena/wartość księgowa zaproponowanej przez Benjamina Grahama. C/WK Grahama jest liczony jako iloraz ceny rynkowej i różnicy pomiędzy aktywami obrotowymi oraz zobowiązaniami wraz z rezerwami na te zobowiązania. Jest to bardzo ostrożne podejście mające na celu eliminację spółek narażonych w dużym stopniu na ryzyko utraty płynności oraz wypłacalności. W przypadku, gdy suma zobowiązań długo- oraz krótkoterminowych jest pokryta przez płynne aktywa obrotowe, kondycja finansowa danej firmy wydaje się bezpieczna.

Inwestor powinien jednak charakteryzować się elastycznym podejściem do wyceny aktywów, ponadprzeciętna wartość jednego wskaźnika może zrekompensować mniej korzystną wartość drugiego, dlatego zalecane jest tu stosowanie tzw. „łączonego mnożnika Grahama”, czyli iloczynu wskaźników C/WK oraz C/Z. Wartość ta powinna być mniejsza od 22,5.

Kryterium wielkości przedsiębiorstwa.

Celem tego kryterium jest eliminacja małych spółek, charakteryzujących się najwyższym poziomem ryzyka inwestycyjnego. Odpowiednim filtrem jest warunek, iż kapitalizacja spółki musi być równa przynajmniej 2 mld USD.

Kryterium kondycji finansowej.

Benjamin Graham ogromną wagę przywiązywał do sytuacji finansowej spółki, a w szczególności do ryzyka utraty płynności. Sformułował on tzw. „bieżącą proporcję dwa do jednego”. Zgodnie z nią aktywa obrotowe powinny przewyższać dwukrotność zobowiązań krótkoterminowych, natomiast zobowiązania długoterminowe powinny być mniejsze od kapitału obrotowego netto.

Kryterium stabilności zysków.

Na to kryterium składają się dwa czynniki. Pierwszy to stałość w osiąganiu zysków, co oznacza brak deficytów w poprzednich 10 latach, zaś drugi czynnik to tzw. kryterium wzrostu dochodów, gdzie wzrost ten powinien wynosić minimum średnio 4% rocznie.

Kryterium stałości wypłat dywidendy.

Kryterium to oznacza historię wypłat dywidendy w okresie co najmniej 20 ostatnich lat. Dzięki temu inwestor zyskuje pewność, że wybrana spółka jest w stanie stabilnie generować zyski dla swoich akcjonariuszy.