Struktura aktywów w globalnej gospodarce

Na stronach międzynarodowego funduszu walutowego natrafić można na raport pt. „Global Financial Stability Report” z września ubiegłego roku. Dość obszerna lektura, ale jedna jej część przyciągnęła moją uwagę i sprawiła, że przyjrzałem się jej bliżej z czystej ciekawości.

Część druga wspominanego raportu nosi tytuł „Long-term investors and their asset allocation: Where are they now?”. Postanowiłem sprawdzić zatem w gdzie długoterminowi inwestorzy lokują swoje aktywa i jak ich postawa ewoluowała w latach 1995 – 2009. Oczywiście ewoluował również sam rynek pogłębiając się i dostarczając coraz to nowych instrumentów. Poniżej prezentuje zmiany jakie zaszły w strukturze aktywów długoterminowych inwestorów instytucjonalnych w USA, Japonii i Wielkiej Brytanii.

Autorzy raportu podkreślają, że struktura aktywów wynika zarówno ze przesłanek legislacyjnych w danych kraju, jak i czynników kulturowych kształtujących relacje gospodarcze w społeczeństwach. Na uwagę jednak wskazuje malejący udział akcji w portfelach inwestorów instytucjonalnych a rosnący udział papierów wartościowych innych niż akcje. Obrazuje to doskonale proces rozwoju rynków finansowych i dostarczanie nowych możliwości po przez nowe instrumenty.

Kolejną ciekawostką z tego raportu są przeprowadzone symulacje sytuacji kryzysowych dla gospodarek wschodzących z Europy, Azji i Ameryki Południowej i potencjalne wielkości odpływu kapitału z uwzględnieniem podziału na rynek akcji i rynek długu.

W tym wypadku dane są aktualniejsze i pokazują dwie ciekawe rzeczy. Otóż po pierwsze, o ile w przypadku odpływu kapitału z rynku akcji widzimy wyraźne różnice między Azją, Ameryką Południową i Europą to w przypadku obligacji różnice te zacierają się. Duża jednak pozostaje różnica w wielkościach bezwzględnych. Może to wynikać z pewnego konserwatyzmu na rynku obligacji w stosunku do rynku akcji, co wskazuje również raport IMF.

Drugą sprawą jest porównanie wielkości „Largest net outfllows” i „Largest net infllows”. Wskazuje ono na to, że rynki wschodzące są w stanie niemal tak szybko stracić zaufanie inwestorów jak je odbudować. Potwierdzałoby to momentami euforyczne lub paniczne nastawienie inwestorów obserwowane w ostatnich miesiącach. Ciekawym jest jak te relacje będą się kształtowały się po sierpniu 2011 roku (tego okresu niestety omawiane badania nie obejmują). Pozostaje czekać na kolejny raport IMF.

Zachęcam do zapoznania się z omawianym rozdziałem, który jest do pobrania tutaj: Długoterminowa struktura alokacji aktywów wśród inwestorów instytucjonalnych.

Cały raport o światowej stabilności finansowej do pobrania jest w tym miejscu: Global Financial Stability Report.