Strategia delta

Możliwość określenia wrażliwości ceny opcji ze względu na wszystkie zmienne biorące udział w wycenie sprawia, że wykorzystując instrument bazowy oraz opcje inwestor jest w stanie zbudować portfel inwestycyjny odporny na zmiany tych parametrów, osiągając „pewny” zysk będący wolną od ryzyka stopą procentową. Takie pełne zabezpieczenie, z matematycznego punktu widzenia, jest jednak możliwe do osiągnięcia tylko w nieskończenie małych przedziałach czasu. Aby było ono utrzymane w sposób ciągły konieczna jest do tego ciągła rewizja składu portfela, a to wiąże się z dodatkowymi kosztami w postaci np. prowizji. W praktyce zarządzający portfelami wykorzystujący takie strategie hedgingowe definiują pewien poziom ryzyka, który są w stanie zaakceptować i dopiero powyżej którego dokują rewizji portfela, aby jego parametry były bardziej dopasowane.

Do najprostszych strategii opartych o opcje należy strategia delta. Polega ona na zbudowaniu portfela neutralnego względem zmian ceny instrumentu bazowego. W artykule „Współczynnik delta” scharakteryzowany został współczynnik delta jako miara względnej zmiany ceny opcji na względną zmianę ceny instrumentu bazowego. W szerszym ujęciu deltę można zdefiniować jako względną zmianę wartość portfela inwestycyjnego względem określonych klas aktywów wchodzących w jego skład.

Ponieważ delta instrumentu bazowego wynosi 1, aby sprowadzić deltę portfela dla danej klasy aktywów do 0 należy zająć odpowiedni pozycje w aktywach bazowych i opcjach na te aktywa. Dla przykładu, niech pewna opcja kupna 10 000 euro za dolary ma współczynnik Δ=4 000 (Δ opcji kupna 1 euro za dolary wynosi 0,4, po pomnożeniu przez nominał opcji, czyli 10 000, wartość Δ dla całej pozycji wynosi 4 000). Inwestor posiada w portfelu 100 000 euro i chce je zabezpieczyć przed zmianami wartości w stosunku do dolara. W tym celu musi on sprzedać opcje, których łączna wartość współczynnika Δ będzie opiewać na równowartość współczynnika Δ pozycji kasowej w euro czyli, przy przyjętych założeniach co do nominału, 25 opcji. Takie działanie sprawi, że wartość współczynnika delta w aktywach bazowych zostanie zrównoważona przez wartość współczynnika delta w krótkiej pozycji w opcjach.

Uzasadnieniem ekonomicznym stosowanie takiej strategii może być np.

• lepsze oprocentowanie lokat w euro (carry trade),
• niższy koszt ze względu na duży spread w kwotowaniu kursu walutowego,
• chęć utrzymania płynności w euro.