Najlepsza i najgorsza transakcja tygodnia
Dlaczego tak duże odchylenie należy przyjąć w wyznaczaniu geometrii na indeksach?
Patrząc na poniższą transakcję na głównym londyńskim indeksie giełdowym FTSE (a dokładnie na CFD na UK100), widzimy na pierwszy rzut oka dwa podobne do siebie prostokąty informujące nas o geometrii AB=CD, która w tym konkretnym wariancie oparta była na stosunkowo szerokiej korekcie prostej.
Rozgrywając tego typu setup na indeksach giełdowych należy przyjąć, że czas realizacji całego układu zazwyczaj różni się od analogicznego trejdu na walutach. Patrząc typowo od strony technicznej, bardzo dobrze zauważalne stają się fazy akumulacji/dystrybucji, które w dosyć precyzyjny sposób pokazują nam odpowiednie ułożenie falowe, które możemy wykorzystać do tego, aby precyzyjnie uchwycić koniec danej podfali.
Kiedy występuje faza dystrybucji na rynku? Jak ją rozpoznać?
Rys. 1, DAX, h4, 4.11.2015
WSKAZÓWKA: pamiętaj, że ważną informacją, jaką odczytujesz bezpośrednio z wykresu, jest odpowiednia reakcja ceny na wysokości punktu D, w którym podejmujesz ostateczną decyzję.
Rys. 2, DAX, h1, 4.11.2015
Patrząc na powyższy trade w mniejszej skali czasowej – H1, dodatkowym potwierdzeniem był wewnętrzny układ harmoniczny Leonarda, który wypełnił strukturę falową dochodząc do ważnego zniesienia Fibonacciego 78,6%. Punkt D, znajdujący się w tym miejscu, był dodatkowo potwierdzony lokalnym wcześniejszym szczytem z końca października.
Pozycja została zamknięta „na sztywno” na wysokości wcześniejszego dołka z 3 listopada (punkt C całego układu harmonicznego).
WSKAZÓWKA: widząc ważne wsparcie pamiętaj, aby skrócić się przynajmniej z części pozycji!
Rys. 3, NZDUSD, h1, 9.11.2015
Najsłabszą transakcją mijającego tygodnia okazała się krótka pozycja na „Nowozelandczyku”, która zawarta została w bliskim położeniu projekcji Fibonacciego FE100%. Patrząc na całą sytuację na wysokim interwale, widzimy charakterystyczny dla tej pary wyraźny, jednostajny kierunek (podobnie jak AUDUSD, jest to wysoce trendowa para walutowa) z charakterystycznymi korektami pędzącymi AB=CD (mierzenie FE100% dodatkowo potwierdza równość fal).
Schodząc na niższy interwał czasowy – M30 widzimy, że trejd okazał się niebywale pechowy dlatego, że zlecenie zabezpieczające Stop Loss zostało aktywowane w momencie gdy rynek „dawał drugą szansę”.
Najgorsze w całej tej transakcji było zachowanie tradera, który nie zdecydował się otworzyć krótkiej pozycji bezpośrednio po „zaksięgowaniu” poziomu FE100% ponownie. Ostatecznie trejd ten zakończył się niewielką stratą, która w żaden sposób nie wpłynęła na wartość całego portfela.
Rys. 4, NZDUSD, m30, 9.11.2015
Procentowe odchylenie niedokładności układów harmonicznych na dwóch TF’ach
Zastanawiałeś się z pewnością jak to jest, że patrząc na jeden wykres konkretnej pary walutowej widzisz kilka różnych układów, a tym samym nie masz pewności co do wykonanej analizy ani (co gorsza) do kierunku przyszłego wejścia w pozycję.
Podczas najbliższego video-czatu z cyklu Matematyka na FX:
1. Po raz pierwszy przedstawimy oraz szczegółowo omówimy Miner’owską koncepcję DTFM,
2. Od strony matematycznej wyznaczymy na podstawie konkretnych działań różnicę jaką jesteśmy w stanie zaakceptować- szacując w ten sposób „odchylenie Fibonacciego”,
3. Zobacz jak wygląda prosta strategia określania „swobodnego obszaru” rynkowego określonego za pomocą podwójnych przedziałów czasowych.
Dodatkowo na przykładzie konkretnych transakcji odpowiemy na najczęstsze pytania dotyczące:
- Precyzji zajęcia pozycji: „co zrobić ze stopem jeśli pozycja mi ucieka”?
- Interwału czasowego: „czy istnieje uniwersalny TimeFrame i czy to ma znaczenie dla wielkości pozycji oraz wielkości mojego Stop Lossa”?
- Procentowego opóźnienia sygnału względem pierwotnej koncepcji: kiedy nie jest za „późno” aby zająć pozycję?
Komentarze 0